بررسی تأثیر کوتاه مدت و میان مدت روزه داری و مصرف سحری بر دریافت های غذایی، شاخص های تن سنجی، گلیسمی و پروفایل لیپیدی در خانم های روزه دار

زمینه و هدف: این مطالعه برای اولین بار به بررسی تغییرات میان مدت شاخص های آنتروپومتریک، بیو شیمیایی، دریافت های غذایی و فعالیت بدنی با در نظر گرفتن وضعیت مصرف سحری طی ماه رمضان در روزه داران پرداخته است.  مواد و روش ها: مطالعه حاضر به شیوه کوهورت، با روش نمونه گیری متوالی آسان بر روی 49 زن 45-20 ساله شاغل در بیمارستان شهید مطهری فولادشهر انجام گرفت که بر مبنای مصرف یا عدم مصرف سحری، به ترتیب در دو گروه 26 و 23 نفره قرار گرفتند. شاخص های آنتروپومتری و بیو شیمیایی در سه مقطع زمانی سه روز پیش از ماه رمضان، سه روز و سی روز پس از پایان آن، بررسی شد. برای ارزیابی دریافت غذایی از پرسشنامه اعتبارسنجی شده 147 آیتمی بسامد خوراک استفاده شد. از آزمون اندازه گیری های مکرر برای بررسی تغییرات در طی زمان و نیز بررسی اثر هم زمان وضعیت مصرف سحری و مقطع زمانی استفاده شد.نتایج: تغییرات وزن و نمایه توده بدنی در سه مقطع زمانی مورد بررسی، بین دو گروه مصرف کننده و غیر مصرف کننده سحری، تفاوت معنی داری داشت (p=0.006). دریافت انرژی، کربوهیدرات، چربی، غلظت تری گلیسیرید، hdl و فعالیت بدنی در سه مقطع زمانی، تفاوت معنی داری داشت (p=0.05). غلظت گلوکز، کلسترول و ldl در سه مقطع زمانی تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: روزه داری دارای اثر مطلوب بر وزن و نمایه توده بدنی است. روزه داری، تغییرات مختلفی را در پروفایل چربی ایجاد می کند که بیش از آن که به وضعیت مصرف سحری مرتبط باشد، ممکن است ناشی از تغییر عادات غذایی و فعالیت بدنی در طول ماه رمضان باشد